Kağnıda, heybede taşınan, Anaların koynunda bir tohumdun. Sarı Paşa'nın ise tüm bedenini kaplayan bir çınar Her doğan bebeğin ilk nefesinde filizlendin. Bazen düşüncede sonsuzluk oldun. Bazen gözlerde ışıltı. Çocukların yüzünde mutluluk resmiydin. Kadınların yüreğinde umut. Her bebek nefesinde tekrar tekrar filizlendin. Musa Ağacı gibi sonsuzluğa selam durdun. 100 yaşında bir filiz olur mu hiç! Olur dedi Gazi Paşa Mavi gözleri ile sonsuzluğa bakarak Var olasın Gazi Paşa Var olasın Cumhuriyet İlelebed ...

CUMHURİYETİN KIYMETİNİ BİLELİM Babam, babası şehit olduğunda henüz çok küçükmüş. Cumhuriyet ilan edildiğinde olanları ona annesi ve kendinden oldukça büyük ablaları anlatmış. “Babamız bu uğurda şehit oldu ama bak, kanı yerde kalmadı babamızın. Bu gün Cumhuriyet ilan edildi. Artık devletimiz her birimizi insan yerine koyacak. Kimseye kulluk etmeyeceğiz. Hepimize eşit muamele edilecek. Bunlar ne demek, sen biliyor musun? Sen henüz küçüksün ama Cumhuriyet’in kıymetini bil” demişler. Memlekette davullar çalınmış, evlerin camlarına bayraklar asılmış. Herkesle birlikte babam da bağırmış; “Yaşasın Cumhuriyet, Yaşasın Mustafa Kemal Paşa” diye… Ben ilkokula giderken okulda öğrendiklerimi babama anlatır, Cumhuriyet Bayramı’nda kürsüye çıkıp şiirler okurdum. Beni dinlerken hep gözleri dolardı. “Ne mutlu bize, öyle değil mi kızım… Çok şanslı bir neslin evlatlarıyız biz. Sen de erkek çocuklarla birlikte okula başladın. Büyüyünce sen de onlar gibi oy kullanacak, istersen Meclis’e girip mebus olacaksın. Ya da istediğin okulda okuyup istediğin mesleği seçeceksin.” Bunları dinlerken babamın bana ne demek istediğini pek de anlamazdım, çünkü onlar benim için o kadar doğaldı ki… Tabii ki öyle yaşayacak, tabii ki öyle yapacaktım. 29 Ekim 1923’ten sonra doğanlar belki de tıpkı benim gibi hissettiler. “Tabii ki böyle yaşayacağız, bunlar bizim doğal hakkımız zaten” dediler. Doğrudur, bunlar her insanın en doğal hakkıdır aslında ama bu hakları biz, bundan tam yüz yıl önce, büyük mücadeleler sonucu, Atatürk ve silah arkadaşları sayesinde kazanabilmişiz. Sonra okudukça, gerçekleri öğrendikçe babamın bana ne anlatmak istediğini çok iyi anladım. “Gerçekten de şanslıymışım” dedim. Hatta “Cumhuriyet’in kıymetini iyice biliyor musun” diye sordum kendime. Yüz yıl önce doğsam, demek çok başka bir dünyada yaşayacakmışım. Cumhuriyet ile gelen haklar, bizi kendi gözümüzde değerli ve onurlu kılmış meğer. Bir Türk kadını olarak, bu güzel ülkenin bir vatandaşı olarak gönlümce kendi yolumda yürüyebildiysem, kendi kararlarımı alabildiysem, okuyup yazabildiysem, sevdiğim bir meslekte özgürce çalışabildiysem, tüm bunlar Atatürk’ümüz önderliğinde kurulan Cumhuriyet ve devrim niteliğindeki kanunlar sayesinde oldu. Cumhuriyet’in kıymetini bilelim. Onu yaşatmak, koruyup gözetmek, ona sahip çıkmak hepimizin boynunun borcudur… Yaşasın Cumhuriyet…

En büyük emanetin Cumhuriyet 100 yaşında. Ne mutlu ki seni anlayabildim, yolum sen oldun. Nasıl anlatabilirim ki sana olan sevgimi. Hangi cümleyi kursam da hep eksik olacak. Seni çok çok seviyorum mavi gözlü dev. Canım Atam, iyi ki geçtin bu dünyadan. İlelebet sevgiyle.

Sevgili ATAM; Kurduğun ve bize hediye ettiğin CUMHURİYET'in 100. yılında sana minnetimi, özlemimi bir çocuk, bir kadın ve bir öğretmen olarak belirtmek istedim. Senin bana miras bıraktığın ışığınla, açtığın yolda ve devrimlerinle yanımda en sevdiğin ve güvendiğin çocuklarla yarınlara yürüyoruz. Bir kadın olarak sayende sahip olduğum tüm haklarla, özgürlüklerle, bağımsızlıklarla mirasına sahip çıkıyorum ve son nefesime kadar da çıkacağım. ATAM, sen hiç görmediğim ama anladığım, tüm dünyanın hâlâ hayranlıkla bahsettiği tek lidersin. Ne mutlu TÜRKÜM diyene... Nice 100.yıllara ATAM...